Wiele stresu, wiele śmiechu, czyli krótko o spotkaniu z Olgą Rudnicą

Jest już po północy. Niedawno wróciłam z restauracji Wielkie Żarcie, gdzie spędziłam przemiły wieczór w fantastycznym gronie kryminalnym, czyli ekipą z festiwalu Granda. Wcześniej było mnóstwo różnych spotkań, znajomości świeże i odświeżone, uściski w przelocie, dłuższe rozmowy i wciągające dyskusje. Moc pozytywnej energii! Torty z okładkami książek na stanowisku wydawnictwa Czwarta Strona, zdjęcia, autografy, możliwość porozmawiania ze specjalistami z zakresu różnych okołokryminalnych dziedzin oraz oczywiście spotkania autorskie.

Gaja Grzegorzewska opowiedziała o twardym, męskim świecie, jaki tworzy w swych powieściach. Katarzyna Bonda przykuła uwagę słuchaczy opowieściami specjalistki ds. zdobywania informacji trudnych, poznawania ludzi dobrze ukrytych oraz pisania powieści bez udziału weny, za to z dużym wkładem pracy rzemieślniczej. Na końcu Mariusz Czubaj, Marcin Wroński i Remigiusz Mróz opowiedzieli o swoich bohaterach-detektywach i własnych związkach z wykreowanymi postaciami.

O tym wszystkim pewnie Wam jeszcze napiszę jak się wyśpię (to jest ten moment, kiedy możecie się śmiać pozbawiając mnie złudzeń, że to kiedykolwiek nastąpi), ale póki co - kilka słów o spotkaniu, które zaczęło się w samo południe w Bibliotece Raczyńskich. Stres ogromny. Zwłaszcza dla kogoś, kto nie cierpi publicznych wystąpień i nie przepada za złem w postaci mikrofonu. Czyli dla mnie. Ale cóż - w ostatniej chwili wstyd stchórzyć. Spotkanie z Olgą Rudnicką zatytułowane Uśmiech w kryminale, czyli jak się pisze komedię kryminalną musiało się odbyć, a ja miałam je poprowadzić bez względu na łamiący się głos i drżące kolana.

Szybko okazało się, że:

a) cały mój plan mogłam sobie wsadzić w... hmm... miejsce ciemne i słabo dostępne;

b) Olga Rudnicka okazała się niesamowicie sympatyczną rozmówczynią, z miejsca zdobywając sympatię czytelników.

Rozmowa potoczyła się bez planu (oko co jakiś czas uciekało mi w stronę notatek, ale tylko po to, by przekazać mi sygnał, że nie znajdę w nich kół ratunkowych), ale chyba wypadła nieźle. Olga okazała się osobą niesamowicie pozytywną, pełną energii, uśmiechniętą, rozgadaną, z ogromem zabawnych anegdot na podorędziu. 

Zdradzę Wam coś, co z pewnością ucieszy wszystkich fanów jej twórczości... 

Planowana jest ekranizacja Natalii 5! Ogromnie jestem ciekawa kto mógłby się wcielić w role zwariowanych sióstr.

Rozmawiałyśmy o inspiracjach, postaciach, Buni rozmiłowanej w W11, o tym dlaczego mimo kryminalnej tematyki powieści są mocno humorystyczne. Było też o Joannie Chmielewskiej (to ten moment, kiedy Oldze naprawdę rozbłysły oczy), o tym dlaczego nie powstanie mroczna książka na miarę Stephena Kinga ani autobiografia oraz jak to się stało, że jedyna bajka napisana przez Olgę (o jednorożcu!) nie doczekała się wydania. Autorka opowiadała o tym, co zmieniło w jej życiu pisarstwo i jak zmieniła się ona sama, co czyta (i dlaczego nie są to jej powieści), czego nie ogląda i co by robiła, gdyby miała na to czas. 

Trudno się opisuje spotkanie z perspektywy krzesełka na scenie, więc pozwólcie, że teraz pójdę już spać, a Wam zostawię ten krótki tekst na rano. Wyspać się może nie zdążę, ale co tam - w końcu jutro trzeci dzień Grandy i za nic nie chcę go opuścić.

Zobacz też:

Granda w zdjęciach - dzień 1