Circus afro

Wczoraj w ramach odreagowywania ciężkich ostatnio dni, wybraliśmy się z mężem na "Madagaskar 3". Od premiery minęło już tyle czasu, że nawet w dużym kinie, mogliśmy liczyć na kameralny seans, bez popcornu zgrzytającego między zębami, migających wyświetlaczy komórek, rozmów prowadzonych teatralnym szeptem oraz całej masy innych "przyjemności" jakie daje grupowe oglądanie filmów.

Ta część przygód uciekinierów z ZOO może nie jest tak dobra jak poprzednie, ale to nie zmienia faktu, że bawiliśmy się świetnie. Tym razem wesoła ekipa postanawia opuścić Afrykę i przedostać się do Monte Carlo, a stamtąd do Nowego Jorku. Ich śladem rusza Chantel DuBoi, nieugięta łowczyni zwierząt. W jej słowniku nie ma takiego wyrazu jak "porażka", a tak się składa, że na jej ścianie pełnej trofeów brakuje głowy lwa... Alex, Marty, Melman, Gloria, pingwiny oraz król Julian ze świtą schronienie znajdują wśród cyrkowców podróżujących po Europie. Powrót do USA wydaje się tylko kwestią czasu. Udany występ w Londynie da im przepustkę na wyjazd do Stanów. Problem w tym, że morale artystów są na zastraszająco niskim poziomie, a poziom ich występów po prostu żenujący.

Trzecia odsłona "Madagaskaru" jest jeszcze bardziej szalona i kolorowa niż poprzednie. Nadal jest zabawnie, wciąż ogląda się tę animację z przyjemnością, choć zabrakło mi tego trudnego do sprecyzowania "czegoś" co sprawiło, że poprzednie części oceniłam na dychę. Nie zmienia to faktu, że przez półtorej godziny mogłam się oderwać od rzeczywistości i po prostu dobrze bawić. A o to przecież chodziło.

Dla dzieciaków ten film jest idealny - szalony, kolorowy, dynamiczny. Istny cyrk. Dorośli też znajdą coś dla siebie. Jest sporo zwariowanych scen i niezłych tekstów, choć nie sądzę by były one równie często przywoływane jak popularny "robo-król" czy "wyginam śmiało ciało" pochodzące z części pierwszej. Tak czy inaczej - twórcom "Madagaskaru" udało się to, co nie wyszło ekipie od "Epoki lodowcowej" - trzecia część nie odstaje poziomem od poprzednich. Julian (zakochany!) szaleje, pingwiny kombinują, a cała reszta miesza ile wlezie.

Podobnie jak i poprzednie części, tak i ta zachwyca soundtrackiem.

"Non je ne regrette rien" w wykonaniu Frances McDormand bardziej mi przypadło do gustu niż wersja Edith Piaf, do której za nic w świecie nie mogę się przekonać.

Peter Asher "Love Always Comes As A Surprise"

Za muzykę do filmu odpowiedzialny jest Hans Zimmer, czyli klasa sama w sobie. Dziewięć nominacji do Oscara (w tym statuetka za "Króla lwa"), dziesięć nominacji do Złotych Globów (dwukrotna wygrana - "Król lew" i "Gladiator"), siedem do Grammy (dwie wygrane - "Karmazynowy przypływ" i "Mroczny rycerz") i przede wszystkim mnóstwo wielbicieli talentu tego muzyka, to całkiem niezła rekomendacja dla tych, którzy jeszcze nie kojarzą jego nazwiska

Zresztą, kto z nas nie nucił motywów z "Piratów z Karaibów"? Kto nie zna main theme z "Helikoptera w ogniu" czy wspomnianego wyżej "Gladiatora"? Jeśli są tu tacy, niech zamilkną i w ciszy udadzą się na youtube w celu nadrobienia zaległości. :)

Dla leniwych - temat z "Helikoptera w ogniu"

Prawda, że piękne?

A na koniec zwiastun.